Prof. Dr. Hüseyin Toros'un Hürriyet Gazetesi'ndeki yazısı şu şekilde:

Milli Eğitim Bakanlığı’mızın son yıllarda mesleki eğitimi ön plana çıkaran girişimlerini arka arkaya ve artarak devam ettirdiğini görüyoruz. Sektörler giderek eğitimin bir parçası haline geliyor ve paydaşlarıyla buluşturuluyorlar. Bilhassa sivil toplum kuruluşlarının mesleki eğitime sahip çıkmaları ile ülkemiz bu alanda bir merkez haline dönüştürülebilir.

Ülkemizde 1980’lerde başlayan Turizm yatırımları sayesinde 1990’lı yıllarda yabancı turist sayısı arttı ve böylece ekonomimize önemli miktarda döviz girdisi sağlandı. O yıllardaki sahil turizmine 2000’li yıllarda sağlık turizmi de eklendi. Sahip olduğumuz coğrafi konum, yetişmiş insan kaynağı, kolay ulaşım vs gibi avantajlarımızı kullanarak 2020’lerde turizmin önemli girdileri arasına eğitimin yer almasını bugünden hep birlikte çalışarak başarabiliriz. Salgın hastalık sonrası küresel ölçekte değişime uğrayacak alanlardan bir tanesinin eğitim ve öğretim sistemleri olduğu öngörülüyor. Ancak gezi veya sağlık turizmi için yurdumuza gelen ziyaretçilerin ziyaret süreleri kısa, eğitim almak amacıyla gelenlerin misafirlikleri ise daha uzun süreli olacak ve böylece ülkemize hatırı sayılır döviz girdisi sağlar. Bunun yanı sıra ülkemizde eğitim alanlar gittikleri ülkelerde gönüllü elçilerimiz görevini üstlenerek kültürümüzün en değerli temel taşlarından olan “Ahilik” kültüründeki “Ben değil biz” temasının küresel ölçekte yayılmasına katkıda bulunur. Bu sebeple tüm eğitim kurumlarımızın bir an evvel vizyonlarını daha fazla sayıda yabancı uyruklu öğrenciyi ülkemize çekmek amacıyla yeniden planlamaları gerekiyor.

BİRLİKTE DAHA GÜZEL EĞİTİME

Eğitim ve öğretimin saç ayaklarını öğrenciler, öğretmenler, yönetim, sektör ve basın kuruluşları olarak sayabiliriz. Öğrenciler sahanın vazgeçilemez hatta tüm oyunun kurulmasının sebebi oyuncularıdır. Diğer paydaşlar, onların daha iyi şartlarda ve potansiyellerinin en üst seviyelerinde oynamalarına yardımcı olur. Çocuklarımızın doğuştan gelen yeteneklerini keşfederek ortaya çıkarmak, akranları ile her alanda zenginleşmelerini sağlamak, yeteneklerinin gelişimi ile gelecekte ülkemizin sosyo-ekonomik gelişimine büyük katkılarda bulunacak insan kaynaklarını oluşturmak tüm paydaşların el ele vermesi ile mümkün olacak.

ARTAN KÜRESELLEŞME VE KÜRESEL TOPLUMUN OLUŞTURULMASI

Küreselleşme hızla devam ederken ulusal devletler de günbegün değerini kaybediyor. Büyük kuruluşlar ve örgütler artan iletişim teknolojilerini kullanarak, dev sosyal medya uygulamalarıyla, basın yayın kuruluşlarıyla tüm insanlığı kontrolleri altına almak için çeşitli toplum mühendisliği uygulamaları yapıyor. Küresel toplumu oluşturmak için de öncelikle insanların eski alışkanlıklarını bırakması sağlanıyor. İnsanlar sürekli sorunlar içerisinde gösteriliyor. Bu sebeple olaylar, Haberler, moda kavramlar zamanla insanların bakış açılarını değiştiriyor. Yüzyıllar boyu oluşmuş olan kültürler, gelenek ve görenekler, inanç sistemleri bir sağ bir sol gösterilerek toplumların kendi tarihleri ile bağları kesilip böylece kontrol edilmesi daha kolay hale getiriliyor. İnsanların mutlu, huzurlu olmaları, beynin daha üretken olması için daralma değil genişleme bakış açılarının kazandırılması son derece önem arz ediyor. Eğitim ve öğretimde sorunların şikâyet değil proje konusu olarak ele alınması ve nasıl üstesinden gelineceğinin araştırılması ve geliştirilmesi gerekiyor. Beyin üzerine çalışma yapanların elde ettikleri sonuçlar sorunlara çözüm üretmek üzere yaklaşan beyinler doğal olarak daha fazla kendilerini geliştirdiklerini söylüyor.

YARININ GÜÇLÜ TOPLUMLARI

Yarının güçlü toplumlarının en önemli özelliklerini sayarsak katma değeri yüksek teknolojiler üretebilmeleri, toplumsal değerlerini koruyabilmeleri ve iç karışıklıktan uzak barış içerisinde yaşamaları ilk sıralarda yer alır. Bu noktada insan kaynağının iyi ve donanımlı yetişmesi katma değeri yüksek teknoloji üretebilmek için büyük önem arz ediyor. Dolayısıyla eğitim ve öğretim sistemlerinin de her zaman araştırma, geliştirme ve çözüm odaklı yapılandırılması kaçınılmaz hâle geliyor. Bireye özgü eğitim-öğretim yanında akranların birlikte yer aldığı okullar da hâlâ önemini koruyor. Eğitimin bir diğer önemli paydaşı olan ebeveynlerin bakış açılarını değiştirmeleri, not odaklı olmaktan çıkarak çocuklarının yeteneklerini keşfedip ona göre yetiştirilmelerine ve geliştirilmelerine katkı sağlamaları gerekiyor. Yapay zekâ ve robotların hayatımıza girmesi ile 2030’larda tüm mesleklerin farklı bir şekil alacağı apaçık ortada. Örneğin günümüzde doktorların hastalarına koydukları teşhisleri gelecekte insanların içine yerleştirilen bir yonga yapabilecek gibi gözüküyor veya tedavi için yazılan reçeteleri yapay zekâ yazılımları, cerrahi müdahaleleri ise robotlar yapabilir gözüküyor. Meslekler şekil değiştirirken yarınların meslek erbabı olacak kişilerin de şimdiden gelecek senaryolarına uygun eğitilmeleri gerekiyor.